50 YAŞ ŞİİRİ

Ne zaman baksam çevreme elli yıl sonra
Hep aynı gördüklerim; bir keşmekeş, bir bozuk düzen,
Bir lokma ekmek uğruna tükenmesi insanların...
Yaşamak ve ölmek için hep aynı neden...

Sefil doymazlık: Ete, kana, paraya
Öylesi bir açlık ki eksilmeyen, bitmeyen
İnsan, ezebildiğince mutlu insan, oğul
Nereye gidersen git hep o tuzak, o dümen...

Küçük hesaplarla kabaran büyük hesaplar
Ve değişmez çığlığı insanoğlunun: "Ben, ben, ben!"
Sen yok musun? 0nlar yok mu? Biz yok muyuz?
Nereye bu gidiş delicesine pupa yelken?

Söyle neyi değiştirebilirsin ki tek başına?
Yıldırırlar, sustururlar, vururlar seni de hemen!
Düşler bitmişse gerçekler bir tokat gibi inmişse
Tek başına mutlu ol bakalım, olabilirsen...

En güzeli sevmek diyeceksin insanları tümüyle...
Usanmadan, bir şey ummadan, beklemeden
Ver, durmadan ver, eller uzanmış, baksana...
Ver ki; kurulsun sofra, başlasın şölen...

Bir yanda umutların, düşlerin, düşüncelerin;
Bir yanda aldığını geri vermez koca bir evren...
Bak! Bütün ağızlar yutmaya hazır seni.
Bir noktadan, bir lokmadan başka nesin sen?

Dönüp gerilere bakıyorum, bir de kendime
Elli yıl geçmiş, ha gün, ha yarın derken.
Değişen birşey yok, bir şaşkın benden başka.
İşte aynı yol, aynı kapı, aynı merdiven...

Hani nerdeler? Kimi yitmiş kimi gitmiş dostların.
Bir ak saçlı anan kalmış yolumu bekleyen.
Sabah-öğle-akşam... Hep o tekdüze yaşam
Ve kırılmış bir kalple yorulmuş bir beden...

İşte böyle geçti yıllar, bozbulanık...
Ben sevdim, ben ağladım, başkalarıydı gülen.
Ne zaman uzattıysam ellerimi, parçalandı.
Mutluluk serseri bir mayındı denizlerimde yüzen.

Ümit Yaşar OĞUZCAN

Yine çok hoş bir şiir seçmişsiniz sevgili Filiz Hanım. Emeğinize, yüreğinize sağlık...Ümit Yaşar'ı ben de çok severim. Hele bazı şiirleri nasıl da derinden etkiler insanı... Hepimiz kendimizden bir şeyler buluruz içerisinde. Söz madem Ümit Yaşar'dan açıldı, ben de çok sevdiğim ve her okuduğumda yer yer durup düşündüğüm bir şiiriyle konuk olmak istedim günlüğünüze...

Zarif düşünceniz için tekrar teşekkür ederim.:) Sizi hep burada görmek ve güzel paylaşımlarda bir araya gelmek dileğiyle...:)

Çok güzel bir şiirmiş ilk kez okudum.Gerçekten çok duygulu ve düşündüren bir şiir.Benim ak saçlı anam da yok bekleyen:((( Katılımınız için çok teşekkürler.Sevgiler.

Güne gülümseyerek başlamamıza vesile oldunuz teşekkürler Filiz Hanım :)) Fıkra tadında bir gün ve hafta sonu diliyorum size ve tüm  arkadaşlara :) Sevgiler..

Günaydın..:) Büyük dertlerin,sıkıntıların unutulacağı bir gün olsun inşallah..Gününüz aydın olsun :)

Teşekkürler paylaşmınız için, keyifle okudum..Sevgilerr.:)

Sevgili Filiz Hanım, sizi yeniden burada görmek ne kadar güzel... :)) Hoşgeldiniz. :))

Sanırım günlüğüne ilk yorum yazdığım kişiydiniz siz. Çok iyi anımsıyorum; sıcak bir Temmuz günüydü. Ümit Yaşar'ın Rıhtımda adlı şiirini ilk kez sizin günlüğünüzde okumuş ve çok etkilenmiştim. Tüm cesaretimi toplayıp, bu duygu yüklü dizelere küçücük bir yorum iliştirmiştim. Ardından sizin "Merhaba" diyen mesajınız gelmişti. "İzmir'in meltemi odama doldu." demiştim.:)

Herşey için teşekkürler.

Adamcağız egosunu tatmin etmek istemiş, hain tezgahtar 0na bile izin vermemiş:)))

Yorumunuza teşekkürler.O da egosunu başka türlü tatmin etsin:)))

:))) evet bu bir ütopyadır ve evin reisi daima kadındır...

Teşekkürler gerçeği görebilenler de varmış:))))))

Çok güzelmiş teşekkürler.

Ben de yorumunuza teşekkür ediyorum.Sevgiler

Bir zamanlar ezberimdeydi...Sanırım Vehbi Amcanın emrinde çalıştığımız yıllarda ezberlemiştim..sonra kısım kısım olarak kalmış aklımda..Ne kadar da doğrudur.değil mi?Emeğine sağlık Filizciğim.

Bunu çok önceden yazmıştım .Ama her zaman için geçerli değil mi?SEVGİLER

vehbi ağa bir gün berbere gider.

Traşını felan olur sıra para verneye gelir.

vehbi aga cebinden 1 lira çıkarıp bahşiş verir.

berberde vehbi agaya dönüp derki ağam bir sualim olcak.

buyur evlat der ağa.

sizin oğlan hergelişinde 5 lira bahşiş verir siz ise 1 lira ağam affınıza sığnıyorum.

ağa : ben Hacı Mustafa efendinin oğluyum oda vehbi koçun oğlu okadar olsun der.

ben günlüğünüzü şimdi farkettim ve okudum belkide daha önce farkettim ama hatırlamıyorum...hafızam çok kötü ...yazılarınız seçme ve güzel teşekkür ediyorum bizlerle paylaştığınız için...

Ben de yorumunuza çok teşekkür ediyorum:)))

Demekki gerektiği yerde masaya nasıl vurulacağını bilmek gerekiyormuş.)))

Da masaya vurabilecek yüreği taşıyan nerede!Yorumunuza teşekkürler.

Çok güzel bir yazı.Ama o bilmem neler anlarmı ki bunu.Sanmıyorum anlamazlar, o kadar büyük bir karaktere sahip olmuş olsaydı zaten şu an burda bu koltukta olmazdı.Bende bir video var,amerikalı bir siyasetçi yaptığı bir olay yüzünden basın toplantısı veriyor ve basın toplantısında silahını çekip intihar ediyor.Gurur,onur,haysiyet,şeref böyle bir şey demekki...İki oğluda sapasağlam ama çürük raporu alınmış,hiç mi utanmıyor ki? nerdeeeeeeeeeee

Sevgili arkadaşım ben bir süre almanyada öğretmenlik yaptım.O dönemde bir milletvekilinin adı bir yolsuzluğa karıştı.Yapılan incelemelerde adamın suçsuzluğu ispatlandı.Ama adam gururuna yediremeyip intihar etti.Bizde böyle 0nurlu insanlar olsaydı herhalde bu günkü meclisin %80 inin intihar etmesi gerekirdi.

yazının devamı ;

Biz esirlere misafir gibi davranıyorlardı. Bu duygularla ‘’Yazıklar
olsun bana'’ dedim. Böyle asil insanlarla ben niye savaşıyorum, niye
savaşmaya gelmişim? Bu İngiliz milleti ne yalancıymış, ne kadar Türk
düşmanıymış'’ diyerek pişman oldum. Ama bu pişmanlığım fayda etmiyor ki…
Bu iyiliğe karşı ne yapsam diye düşündüm durdum günlerce. Nihayet bizi
serbest bıraktılar.

Memleketime döndüm. İşte memlekette Türk milletini ömür boyu unutmamak
için koluma bu Türk bayrağı dövmesini yaptırdım. Bu bayrağın esrarı bu
işte.”
Benim gözlerim dolu dolu ihtiyara bakarken o devam etti: “Talihin
cilvesine bakın ki o zaman ölmek üzereyken yaralarımı iyileştirerek
sıhhate kavuşmama çaba sarfeden Türklerdi. Şimdi de Amerika gibi bir yerde

yıllar sonra yine iyileştirmeye çaba sarfeden bir Türk… Ne garip değil
mi? Avustralya'’dan Amerika'’ya gelirken bir Türkle böyle karşılaşacağımı
hiç tahmin etmezdim. Siz Türkler gerçekten çok merhametli insanlarsınız.
Bizi hep kandırmışlar, buna bütün kalbimle inanıyorum.”Bu sözlerin ardından nemli gözlerle “Bana adınızı söyler misiniz?” dedi. “Ömer” cevabını verdim. Merakla tekrar sordu: “Peki niçin Ömer
ismini vermişler sana?”

tuylerim diken diken oldu okurken... Turkiye nin bilinmeyen daha dogrusu bilinip de goz ardi edilen bir gercegi daha... Ogretmenlerimizin calisma kosullari ve emeklerinin karsiligina asla denk gelemeyen maaslari....

. Sevgili  Hülya bu sadece öğretmenlerin değil tüm çalışan annelerin ortak problemi.Ben oğlumu 6 aylıktan kreşe götürdüm.Erkenden götürmemin hem zararını hem yararını gördüm.Arkamdan ağlamadı çünkü evde bir yaşam olduğunun farkında olmadı:((((((

Okudukça gözlerim doldu, çok duygulandım; çocuklarımın küçüklükleri geldi aklıma.  Kızımı anneme emanet edip işe gidişim, bebeğimin anne sütünden başka bir şey istememesi, öğle aralarında, akşamları taksilerle, dolmuşlarla apar topar eve koşturuşum, daha apartmanın dış kapısına geldiğimde duyduğum  "aç" bebek ağlaması; biraz daha büyüdüğünde sabahları evden kaçar gibi çıkmalarım, arkamdan "anneeee" diye duyduğum feryatlar, ah ! ne zor çalışan anne olmak. :(

Haklısın sevgili sesu anne olmak zor çalışan anne olmak daha zor.Bir gün oğlum bana keşke çocuğun değil öğrencin olsaydım demişti.Hala düşündükçe burnumun direği sızlıyor.

Aklıma  annesi çalışmaya başladıktan sonra hiç süt içmeyen,anne “sana süt almak için çalışıyorum” dediği için süt içmezse annesinin işe gitmeyeceğini düşünüp bunu uygulayan bir çocuk geldi.O zaman sadece 3 yaşındaydı.

Çalışan anne olmak zor,hem anne hem çocuk için.Ben kızım doğduktan sonra yıllarca ara verdim iş hayatıma.Ama mecbur olanlar çalışmak zorunda.

Ben de çalışmak zorunda olanlardandım maalesef:(

Annem ben bir aylikken isten ayrilmis, her ne kadar sordugumuzda sebebini baban istemedi dese de ben asil nedenin o donem yasanan siyasi olaylar oldugundan eminim. Annemin isten ayrilisi sanirim en cok bana ve kizkardesime yaradi cunku annemizle buyuduk-sansliydik ne zaman ki ben ilkokul diplomami aldim ayni gun annem tekrar ise basladi (shp hukumeti af cikarmisti) Bu nedenle anneyle buyumenin de calisan anne cocugu olmaninda ne demek oldugunu (ama en guzel yanlariyla) biliyorum :)

Sen mutlu azınlıktan birisin.Benim oğlum çok şanssızdı.Zaten babası yoktu annesini de akşamdan akşama ev işlerinden arta kalan zamanlarda görüyordu.Ama başka seçeneğimiz yoktu.:(((

Filiz öğretmenim çok dokunaklı bir hikaye,bir annenin mesleği yüzünden çocuğuna vakit ayıramaması,bir an aklıma ulu önder ATATÜRK geldi. O bu ulusun huzuru için kendi özel yaşantısından nasıl fedakarlıklar verdiğini çok iyi anlıyorum.Topluma hizmet ederken,kendimizi ve ailemizi malesef düşünemiyoruz. 

Sevgili Nail Bey bu devletimizin ayıbı hiçbir konuda güvencemiz yok.Sonra da bu kadar sorunlu insan nasıl oldu diye düşünüyoruz.